Oyun, bir çocuğun kendini ifade etmek için en sık kullandığı yöntemdir. Çocuklar dünyayı deneyimsel olarak tecrübe ederler ve oyun oynayarak kendilerini, çevrelerini ve yaşamı tanırlar. Oyun, çocuk için doğal bir kendini ortaya koyuş biçimidir ve çocuğa bu yolla stres, hayal kırıklığı, güvensizlik, kaygı, korku, öfke, çatışma gibi duygularını dışa vurma fırsatı verir. Oyun terapisi, çocukların duygularını, düşüncelerini ve yaşadıkları sorunları yansıtmalarını sağlayarak, onların rahatlamasına ve olumsuz duygularla baş etmesine olanak tanır. Bu süreçte yargılanmadan doğrudan kabul edilen çocuk, kendi sorunlarını, duygu ve düşüncelerini ortaya koyarak kendini tamamen ifade edebilmektedir. Oyunda anlaşıldığını hisseden ve rahatlayan çocuk yaşamında kontrolü, gücü, kendine inancı sağlayabilir.

Oyun terapileri, küçük yaş grubunda en etkin terapi yöntemidir. Çeşitli ruhsal sorunların tedavisinde kullanılmaktadır. En sık kullanıldığı ruhsal sorunlar;

• Yıkıcı davranış sorunları,
• Bağlanma problemleri,
• Duygu durum bozuklukları,
• Seçici konuşmazlık,
• Kaygı sorunları ve fobiler,
• Travma ve olumsuz yaşam olaylarına bağlı ortaya çıkan ruhsal sorunlar,
• Depresyon,
• Uyum sorunları,
• Yeme sorunları,
• Uyku sorunları,
• Sosyal problemler.

Oyun terapisinin hem çocuk hem de aile üyeleri üzerinde dönüştürücü bir etkisi olabilir. Bu süreçte terapist, çocukla beraber ebeveynlerin de duygu, düşünce ve ihtiyaçlarını çalışmasına dahil ederek bütüncül bir yaklaşımla ilerler.